Wednesday, November 28, 2007

τίποτε όρθιο

Μου είπαν για τον χαμό που γίνεται με τον Λαζόπουλο στην Ελλάδα και έκατσα να δω Αλ Τσαντίρι στο greek-movies , από περιέργεια. Γέλασα με τις εξυπνάδες του και κάποιες ατάκες, αναγκάστηκα να γελάσω με τα βίντεο της πλάκας που χρησιμοποιεί (όπου γελάς αναγκαστικά), βαρέθηκα το μελό του (και τη μελοποίησή του), εντυπωσιάστηκα με την ετυμολογία του και την καταγγελτική του τόλμη, και ξάπλωσα να κοιμηθώ σαν ευχαριστημένος ‘Ελλην τηλεθεατής που παρέα με τον Λάκη καταφέραμε να τους κράξουμε όλους δημοσίως ατιμωρητί (εκτός από τον εαυτό μας).

Το πρωί που ξύπνησα είχα μια στυφή γεύση, σαν να είχα φάει μάπα καρπούζι, από «γύφτο». Όσο και να έπλενα τα δόντια, η στυφάδα δεν έλεγε να φύγει. Κάτι με χαλούσε και έψαξα να το βρω.

Δεν ήταν το ότι ο Λαζόπουλος χρησιμοποιούσε έτοιμο τηλεοπτικό υλικό από πεπραγμένα άλλων για να τα κοροϊδεύει (και δεν παρήγε δικό του πρωτότυπο υλικό), διότι έκανε σάτιρα, όχι κωμωδία.

Στην κωμωδία δημιουργείς, στην σάτιρα καταστρέφεις, και πολύ καλά κάνεις, αφού οι άνθρωποι όλο μαλακίες κάνουν στην τελική. Μόνο που όταν το κάνεις αυτό χωρίς αυτοσαρκασμό, αφήνεις να εννοηθεί ότι εσύ είσαι υπεράνω της γελοίας ανθρωπότητας, ο μόνος τελικά που αξίζει, ενώ οι άλλοι είναι της πλάκας.

Έτσι, όμως, προκύπτουν κάποια ερωτήματα:

Αν εσύ αξίζεις, γιατί αξίζεις, ποιος είσαι και από ως που κι ως που το παίζεις οσία παρθένα ενώ οι άλλοι είναι κουφάλες;

Μήπως έχουμε πέσει σε περίπτωση ταξιτζή που αφού μας καταγγείλει όλα τα στραβά της κοινωνίας, στο τέλος μάς κλέβει;

Μήπως έχουμε την ολοκλήρωση του νεοελληνικού αρχέτυπου όπου όλοι φταίνε εκτός από εμάς; Γι' αυτό χτυπάει τέτοια νούμερα το Αλ Τσαντίρι; Επειδή οι νεοέλληνες αναγνωρίζουν σε αυτό τον εαυτό τους και μάλιστα τους αρέσει πάρα πολύ;!

Μήπως έτσι έχουμε μιαν ύπουλη κολακεία κρυμμένη πίσω από μια επιφανειακή καταγγελία; Ή έναν Βουγιουκλακικό ναρκισσισμό πίσω από τη γενειοφόρα μάσκα του Αριστοφάνη;

Και μια που είπαμε για Αριστοφάνη, όσο και να μου αρέσει, πάντα ήμουν καχύποπτος με τον λαϊκισμό του, που, μην ξεχνάμε, βοήθησε στην θανατική καταδίκη του Σωκράτη.

Μόνο ο αυτοσαρκασμός τού κωμωδού μπορεί να προστατεύσει τη σάτιρά του από τον επικίνδυνο λαϊκισμό και να τη δικαιώσει σαν πράξη καταστροφής που δεν αφήνει τίποτε όρθιο και αναγκάζει τον ξερόλα άνθρωπο να πει «έν οίδα, ότι ουδέν οίδα».

24 comments:

Anonymous said...

Έχεις δίκιο φίλε. Παρ' όλο το πηγαίο ταλέντο και τη μοναδική σπιρτάδα του Λαζόπουλου, είναι τελικά μια εύκολη διακωμώδηση - συχνά μάλιστα στρεφόμενη εναντίον θυμάτων και ανοήτων της σόου μπίζνες (όπως η Θώδη λ.χ.) ...

... ενώ, για να είναι σωστή Σάτιρα τουλάχιστον, θα έπρεπε να
κατευθύνεται αποκλειστικά κατά της Εξουσίας και των Ισχυρών.

Γιάννης

Anonymous said...

δεν τον βλεπω.τον ακουω αναγκαστικα επειδη τον θελουν τ αλλα μελη της οικογενειας...

onomatodosia

Christophorus said...

Ταλαντούχος, αλλά λαϊκίζει έντονα.

Αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο, είναι η ανεξέλεγκτη κολακεία του απέναντι στους νεαρούς καταληψίες.

Καλημέρα από Αθήνα.

stratos said...

δεν θα ήθελα να σχολιάσω περαιτέρω τον Λαζόπουλο. απλά μου έδωσε την αφορμή να σκεφτώ για τη σάτιρα και να πω κάποια πράγματα που ισχύουν για όλους που σατηρίζουν κι όχι μόνον για αυτόν.

Έτσι:

@anonymous
δεν νομίζω ότι η σάτιρα πρέπει να την πέφτει μόνο στους ισχυρούς, αλλά και στους ασθενείς, που δίνουν ισχύ στους ισχυρούς με τη δική τους παθητικότητα

@christophorous
η σάτιρα όντας συνεπής στο να μην αφήνει τίποτε όρθιο θα έπρεπε να είναι πιο αναρχική από τους καταληψίες και να τους προτρέψει να τα διαλύσουν όλα, και τα σπίτια τους, και τα ιντερνετκαφέ που συχνάζουν, και τα άλλα στέκια τους, και τα κινητά τους να σπάσουν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη βόνταφον καφρίλα που τους δέρνει...

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Anonymous said...

Τον Ισχυρό πρέπει να τον ταπεινώνεις. Τον ανίσχυρο πρέπει να τον βοηθάς να σηκωθεί όρθιος, να τον ξε-σηκώνεις. Δεν μπορείς λοιπόν να τους σατιρίζεις αμφότερους ή έστω δεν μπορείς να το κάνεις με τον ίδιο τρόπο. Έτσι νομίζω. Πάντως το μόνο που μπορώ να προσάψω στο Λαζόπουλο, είναι (όπως είπα) που κοροϊδεύει και κάποια ανόητα θύματα. Εύκολοι στόχοι της γαλαρίας με την οποία ο καλλιτέχνης δεν πρέπει να συμμαχεί.

Γ.

[δεν είμαι ο ανώνυμος που στην πέφτει]

stratos said...

δεν έχω πρόβλημα να μου την πέφτουν αλλά να εκτονώνουν τα προβλήματα τους πάνω μου βρίζοντας ανώνυμα.

όποιο σχόλιο είναι υβριστικό θα σβήνεται πάραυτα. άντε γιατί και η δημοκρατία έχει τα όρια της.

όσον αφορά τον Λαζόπουλο, παιδιά, για μένα είναι ένα παράδειγμα, αφορμή για συζήτηση περί σάτιρας, και όχι να την πέσω στον ίδιο. έτσι κι αλλιώς δεν έχω παρακολουθήσει τα γεγονότα, (ούτε τη Θώδη ξέρω), μια ματιά έριξα.

οπότε, μπορεί να πέφτω έξω σε κάποια σημεία της Λαζοπούλειας κριτικής μου, αλλά επιμένω στην ουσία της παρατήρησής μου.

όσον αφορά τους "ισχυρούς", όχι μόνο χρειάζονται άλλο κράξιμο, αλλά και ανατροπή όταν είναι για κράξιμο.

εννοείται ότι δεν τους βάζω στην ίδια θέση με τους αδύναμους, αλλά μη ξεχνάμε και την ευθύνη του αδύναμου για την ισχύ του ισχυρού.

Anonymous said...

Η σατιρα ετσι πρεπει να ειναι ισοπεδοτικη..."τιποτα ορθιο" ακομα και τον ιδιο τον δημιουργο.Το προβλημα με τον Λαζοπουλο ειναι οτι ξεχωριζει καλους με κακους...περνει θεση και αντι να φαινετε δημιουργος με αποψη, φαινετε στο φιναλε απλα σαν προπαγανδιστης που χρησιμοποιει την σατιρα...οσο για τα βιντεακια που παρουσιαζει ουτε ο ιδιος δεν μπορει να γελασει αβιαστα και αυτο ειναι φανερο στον θεατη...
Ας προσεχε

Evangelos said...

Συμφωνώ με πολλά από τα γραφώμενα, αλλά αν δείτε το χάλι της ελληνικής τηλεόρασης, ίσως ο Λαζόπουλος ταρακουνήσει κάποιους να δουν λίγο παραπέρα. Σίγουρα έχει πολλά μείον, αλλά σ' αυτό το βόθρο που έχουμε μετατρέψει τη χώρα μας δείχνει σαν κεράκι στο βάθος του τούνελ.
Και να μην με περάσετε για θερμό υποστηρικτή του, μόλις 2 εκπομπές έχω δει κι αυτό περισσότερο για να έχω άποψη.

Anonymous said...

Συμφωνώ με την κριτική σου στο Λαζόπουλο. ΔΕν τον παρακολουθώ -δεν παρακολουθώ γενικά τηλεόραση- αλλά κι εμένα κάτι μου κλώτσησε, παρ' όλο που γέλασα πολύ. Ίσως ο λαϊκισμός του που φτάνει στα όρια του χυδαίου, ίσως η κακώς κρυπρόμενες σκοπιμότητες (βλέπε Λιάνη) ίσως και ίσως και ίσως...

Δεν έχει και πολύ νόημα, έτσι; Δε νομίζω πως υπάρχει πολύ νόημα σε οτιδήποτε δημόσιο, πιά.

Λυπόν

Unknown said...

Από τη στιγμή που ο Λαζόπουλος μετατρέπεται σε Λαζοπουλίαση...
Υπάρχει πρόβλημα!
Και έγινε Λαζοπουλίαση και η Σάτιρα μάλλον απέτυχε στον στόχο της.
Συμφωνώ με το σχόλιο σου Στράτο, αν και μέσα σε όλα τα σκατά της τηλεόρασης μοιάζει πολλές φορές σαν όαση.
Αφήνω ένα περιθώριο στον "σύντροφο" Λαζόπουλο, γιατί νομίζω πως σε μια από τις τελευταίες εκπομπές άφησε να εννοηθεί πως θα σταματήσει επειδή έγινε Λαζοπουλίαση....?...!...

Anonymous said...

Άποψη για τον Λαζόπουλο δεν μπορώ να έχω, καθώς δεν τον παρακολουθώ (για τους ίδιους λόγους με σένα, μέχρι πρότινως). Από κει και πέρα, οι παρατηρήσεις σου για την "εύκολη" κριτική του, με βρίσκουν σύμφωνο.

Αναφορικά δε, με τη συμπεριφορά και τη σχέση ισχυρού και αδύνατου, φαντάζει η πρακτική του (μέσα από τα μάτια σου πάντα και πως εγώ καταλαβαίνω αυτήν σου την ανάλυση) σαν χρύσωμα του χαπιού για τον βίο που διάγουν οι τηλεθεατές του. Κάπου είχα διαβάσει ότι ο λαϊκιστής έχει γοητεία και τα λόγια του βρίσκουν ανταπόκριση, επειδή σε ένα καθεστώς δυσαρέσκειας, εφευρίσκει έναν φταίχτη με πρόσωπο, αντί να προτείνει λύσεις. Οπότε, άνετα πληρεί αυτά τα κριτήρια αυτός που κάνει σάτιρα.

Από την άλλη, τι άλλο θα μπορούσε να κάνει με αυτά τα μέσα που διαθέτει, στον (τηλεοπτικό) χρόνο που του δίνεται; Όταν βλέπεις τηλεόραση, τις απαιτήσεις σου (κακώς, αλλά πραγματιστικά ισχύει) μαθαίνεις να τις ρυθμίζεις με βάση το πλαίσιο της τηλεόρασης. Και αυτό είναι γρήγορο, κερδοφόρο, βασίζεται στην ατάκα, στο άρπαγμα της προσοχής που θα εγκλωβίσει το βλέμμα και θα το αδρανοποιήσει προς μία κατεύθυνση, αυτής της οθόνης, όπου σε λίγο θα μπουν οι διαφημίσεις των χορηγών. Και αυτό το καταφέρνει πάρα πολύ καλά, δίνοντας και κάτι παραπάνω, ευχαρίστηση στο κοινό του.

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
stratos said...

Θα πιαστώ από αυτό που είπε ο "τρολλ" για να κάνω ακόμη μια γενίκευση, μπας και ξεκολλήσουμε από τη Λαζοπουλίαση που λέει και η Εύα.

Ο "τρολλ" ανέφερε για τον χωρισμό σε καλούς και κακούς και μου δίνει την ευκαιρία να αναφέρω τους όρους «άρση» και «θέση» που χρησιμοποιώ για να δια-κρίνω τι βιολί βαράει ο κάθε δια-κωμωδός.

Όταν διακωμωδούμε κάτι, χρησιμοποιούμε τον μηχανισμό της άρσης απέναντί του. Το αίρουμε από τη σοβαρότητά του και το ρίχνουμε στη γελοιοποίηση. Στη θέση του μπορούμε να αφήσουμε το κενό ή να θέσουμε κάτι άλλο, υποδεικνύοντας μιαν καινούργια θέση. Αν αφήνουμε το κενό (μην αφήνοντας «τίποτε όρθιο»), βάζει ο καθένας ό,τι θέλει εκεί και δεν μας πέφτει εμάς λογαριασμός. Αν όμως υποδεικνύουμε μια θέση, αυτή σηκώνει κριτική εξέταση.

Λέω «υποδεικνύουμε» θέση και όχι «δείχνουμε», διότι η θέση που παίρνει ο κωμωδός δεν είναι άμεσα ορατή.

Η άρση είναι το πρώτο, το οφθαλμοφανές αποτέλεσμα της κωμωδίας, ενώ η θέση είναι από πίσω, κρυμμένη στα συμφραζόμενα ή στα αποσιωπητικά και πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση να τη διακρίνουμε πίσω από τα χάχανα της άρσης.

Εδώ χρειάζεται προσοχή διότι η θέση, εκτός από κρυμμένη, μπορεί να είναι και πολύ ύποπτη. Μπορεί βέβαια να είναι και υπέροχη, ανθρώπινη και συγκινητική, όπως η θέση που παίρνει ο Σαρλώ απέναντι στα πράγματα, αλλά ο Τσάρλι Τσάπλιν δεν έκανε σάτιρα, έκανε μεγαλοφυή κωμωδία!

Anonymous said...

το γέλιο φίλε στράτο εξοικειώνει με το φόβο: είναι μηχανή που υποτάσσει το φόβο... κι ο κωμωδός δεν γνωρίζει το φόβο: παραλαμβάνει το προφανές και το υπερβάλλει σε σημείο που το κοινότοπο (οικείο) γίνεται καρικατούρα...
ο σαρλω είχε εύκολη μάλλον εργασία: ο σαρλώ αντικρίζει τον ίδιο τον φόβο, αλλα ο φόβος είναι ρητός, όχι ανομολόγητος - του είναι προφανής πια, όπως και σε όλους, για αυτό και κάνει τέχνη (όχι κωμωδία: ο σαρλώ δηλαδή κατορθώνει και καθολικοποιεί το είδος του)... το γέλιο εξοικειώνει όμως και με το άγνωστο που συχνά παράγει τον φόβο... η αναγνώριση του άγνωστου (του φόβου) ως το ενδόμυχο, ως το οικείο μας, το οικείο άγνωστό μας, αυτός είναι ο ορίζοντας της τέχνης - νομίζω του λόγου εν γένει... το ανομολόγητο προξενεί τον τρόμο:κι αυτό διότι το υποπτευόμαστε... με το γέλιο εξευμενίζουμε... ομολογούμε... μένει να δούμε ποιος θα το ομολογήσει και η τηλεόραση δεν είναι σαφώς, όπως λέει κι ο εξόριστος σοφά, ο τόπος της ομολογίας - η σάτυρα ή η κωμωδία νομίζω ότι δεν είναι ο τόπος της ομολογίας... αυτός που ομολογεί, αυτός και υποφέρει και ο κύριος λαζόπουλος πραγματικά δεν μοιάζει να υποφέρει όπως εξαλλου και το θαυμάσιο μπουζουκοκοινό του: εγώ; την καλησπέρα μου

συγνώμη για τον πεσιμισμό: μπήκα στον κόπο κι έκανα ένα ηλίθιο τεστ για να μάθω την ημερομηνία θανάτου μου: ήταν προχτες! αναστήθηκε! αναστήθηκε! διαδώστε το...

aufheber

Anonymous said...

ένα παράδειγμα είναι ο Αισχύλος: την στιγμή του θριάμβου (της ιλαρότητας και του γέλιου των θριαμβευτών) μπήγει την ακίδα του τρόμου στο σώμα του γέλιου και με μία τραγωδία ομολογεί το ανομολόγητο οικείο των αθηναίων: τον πόνο των γυναικών των Περσών... αντίστροφη διαλεκτική ή λόγος ενάντια στην κωμωδία και την σάτυρα

aufheber

stratos said...

aufheber, καλή ανάσταση!

Anonymous said...

ευχαριστώ αλλά δεν βλέπω να παραμένω για πολύ ακομη... εννοώ πρέπει και να αναληφθώ έτσι;!
την καλημέρα μου

aufheber

delta-kapa said...

Γιάννης:
... ενώ, για να είναι σωστή Σάτιρα τουλάχιστον, θα έπρεπε να
κατευθύνεται αποκλειστικά κατά της Εξουσίας και των Ισχυρών


Γ.
Τον Ισχυρό πρέπει να τον ταπεινώνεις. Τον ανίσχυρο πρέπει να τον βοηθάς να σηκωθεί όρθιος, να τον ξε-σηκώνεις.

Επικίνδυνα αποπροσανατολιστική μου φαίνεται να χειρίζεται κανείς έτσι την σάτιρα. Μ’ αυτή την στάση γίνεται εύκολα στα μυαλά του κοινού μετατόπιση της εύθηνης κι αυτό είναι ποπουλίστικη κολακεία του κοινού στο οποίο απευθύνεται ο καλλιτέχνης και αποκαλύπτει τις φτωχές προσωπικές προθέσεις του για «επιτυχία». Αυτό συμβαίνει άλλωστε εδώ και δεκαετίες με τους περισσότερους διάσημους στην Ελλάδα. Θυμάστε τον Χάρρυ Κλιν; Πέρα από το αν ήταν καλός και πετυχημένος, η σάτιρα του απευθύνονταν στην κοινωνία την ίδια και όχι μόνο στους «ισχυρούς». Και τον ανίσχυρο μπορεί η σάτιρα να τον βοηθήσει κοροϊδεύοντάς τον.

Εξ’ αυτού συμφωνώ με τον strato:
δεν νομίζω ότι η σάτιρα πρέπει να την πέφτει μόνο στους ισχυρούς, αλλά και στους ασθενείς, που δίνουν ισχύ στους ισχυρούς με τη δική τους παθητικότητα.

Όσο για την στάση:
η σάτιρα όντας συνεπής στο να μην αφήνει τίποτε όρθιο θα έπρεπε να είναι πιο αναρχική από τους καταληψίες και να τους προτρέψει να τα διαλύσουν όλα, και τα σπίτια τους, και τα ιντερνετκαφέ που συχνάζουν, και τα άλλα στέκια τους, και τα κινητά τους να σπάσουν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη βόνταφον καφρίλα που τους δέρνει...

Ηρέμησε, χαλάρωσε ξέρεις ότι υπερβάλεις. Δεν έχω κανένα κόμπλεξ με την καταστροφή ως στοιχείο της δημιουργίας (της ανα-δημιουργίας) αλλά ξέρεις πολύ καλά ότι δεν φταίνε ούτε τα τούβλα που φτιάχνονται τα σπίτια ούτε τα καλώδια που μεταφέρουν το internet ούτε οι ηλεκτρονικές πλακέτες των συσκευών που χρησιμοποιούμε για να επικοινωνήσουμε. Ο καταστροφικός πόλεμος που προτείνεις γίνεται πιο αποδοτικά πρώτα με την διαπίστωση των εσωτερικών μας αντιθέσεων...
Η συγγένεια που διαπιστώνεις με την σάτιρα όταν δεν αφήνει τίποτε όρθιο είναι η συγγένεια με το γέλιο το οποίο προκύπτει όταν δεν ξέρουμε πως αλλιώς ν’ αντιδράσουμε την ώρα που ο κόσμος και η τάξη μπροστά μας ανατρέπεται κι εμείς είμαστε ακόμη χαλαροί, δεν χρειάζεται να φοβηθούμε (πράγμα πραγματικά φιλάνθρωπο νομίζω).

Είναι απογοητευτική η διαπίστωση ότι μόνο ο Λάκης Λαζόπουλος κάνει σάτιρα (τουλάχιστον τέτοιου εύρους δημόσια σάτιρα). Εγώ πάντως παρόλο που ζω εδώ και αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, βρήκα έναν ακόμη. Κατά τη γνώμη μου είναι μάλιστα πολύ καλύτερος από τον Λαζόπουλο. Δηλαδή είναι πιο βαθύς στη κριτική που κάνει στην κοινωνία στην οποία απευθύνεται (σε μας όλους εννοώ) και πολύ πιο επαναστατικός στη στάση του απέναντι στα πράγματα. Μιλάω για τον Τζίμη Πανούση. Όποιος θέλει να δει τι εννοώ ας δει τα επόμενα link από το youtube:


Panousis - Me lene Popi 8 (Lou Reed)

Στο παρακάτω video θα πρέπει να έχει κανείς την υπομονή να περιμένει να περάσουν κάτι κατα τη γνώμη μου όχι και τόσο καλά κομμένα clips για να ανταμειφθεί μετά με ένα «λόγο του Αρχιεπισκόπου» και την καλύτερη διασκευή του «Πάτερ ημών» που έχω ακούσει ποτέ!
Panousis - Me lene Popi 1 (Πάτερ ημών)

Panousis - Me lene Popi 6

delta-kapa said...

Επίσης αφήνω μερικά link στα οποία μπορεί να δει κανείς άλλα παραδείγματα σάτιρας (αρκεί να καταλαβαίνει αγγλικά)
Προτείνω να ξεκινήσει κανείς με το παρακάτω επεισόδιο του south park:

________________
south park D-Yikes
South Park from Wikipedia

________________
Ελεύθερα επεισόδια του Family Guy (χρειάζεται plug-in για divx)
Το Family Guy είναι λιγότερο πολιτικό από το south park αλλά απείρως πιο οξύ από τους πασίγνωστους Simsons.

Family Guy in youtube
Family Guy from Wikipedia


Ας με συγχωρέσουν οι "παλαιοκομματικοί", πρόκειται για σάτιρα από τις Ηνωμένες Πολιτείες η οποία σαν «προχωρημένη δημοκρατία» δεν μπορεί να έχει και προχωρημένη σάτιρα (αυτό δεν το εννοώ ειρωνικά)
Το ίδιο ενδιαφέρον είναι και η σάτιρα που μπορεί να δει κανείς από τη Βρετανία:

________________
Little Britain in youtube
Little Britain in wikipedia

________________
3 non blondes (clip 2 in youtube)
3 Non-Blondes in wikipedia

_______________
Catherine Tate in youtube
Catherine Tate from BBC
Catherine Tate from wikipedia


Επί τη ευκαιρία, μια πολύ σημαντική και εξόχως διεισδυτική αποτίμηση για τον Λαζόπουλο, από το Νίκο Ξυδάκη >> (που έκλεψα από την καλύβα)

stratos said...

delta-kapa, πολύ καλές οι προτάσεις σου. Εκ μέρους όλων των μπλογκοθεατών, ευχαριστώ.
Όσον αφορά για την παρατήρησή σου περί των δικών μου "καταληψιών", πήρες κυριολεκτικά κάτι που εγώ ανέφερα ειρωνικά.
Εννοείται ότι δεν προτείνω σοβαρά το κάψιμο σπιτιών, ιντερνετο-καφετεριών και κινητών.
Για σάτιρα μιλάμε, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό υπερβολής (σε βαθμό "τίποτε όρθιο") που δεν αφήνει περιθώρια για να πάρουμε στα σοβαρά τίποτε, αφού όλα τα γελοιοποιεί, ακόμη και την ίδια την καταστροφή, ακόμη και τον ίδιο της διακωμωδιστικό ρόλο ως πράξη άρσης.

delta-kapa said...

¡ahora caigo!
δηλαδή:
jetzt verstehe ich!

Sandy Cheeks said...
This comment has been removed by the author.