Friday, November 30, 2007

Βερολίνο Α.Ε. - Αποτελέσματα Τριμήνου

Είμαι τρεις μήνες σερί όλο το φθινόπωρο εδώ Βερολίνο καρακέντρο (Μίττε), χωρίς να κουνηθώ ούτε μέχρι το Πότσνταμ να πάω. Η σχέση μου με την πόλη παραμένει σταθερά ερωτική, αφού συνεχίζει να με γοητεύει, παρά τις κάποιες επιμέρους απογοητεύσεις.

Μία από αυτές είχε να κάνει με τη ποιότητα των Ελλήνων εδώ, που δεν ήταν και τόσο το κάτι άλλο, όπως έγραφα ξεροχύνοντας από βερολινόκαυλες.
Η άλλη είναι από την έντονη τουριστικοποίηση της πόλης, που εκτός ότι ανεβάζει συνεχώς τις τιμές, αρχίζει να μαζεύει περισσότερο περίεργους παρά ψαγμένους.
Όταν έμαθα, μάλιστα, ότι το Lifo έκανε αφιέρωμα στο Βερολίνο με εξώφυλλο το παλούκι του (έτσι λέμε εμείς τον Funkturm που υψώνεται στο Αλεξάντερπλατς), τότε πραγματικά ανησύχησα για το τι ψώνια θα μαζευτούν.

Βέβαια, η αρχιτεκτονική του είναι τέτοια που δεν κινδυνεύει άμεσα από τις ορδές που φοβάμαι εγώ (σαν υστερική κυρία που δεν θέλει να της χαλάσουν την ησυχία της).

Παρόλα αυτά, ακούγονται κάποια ανησυχητικά σενάρια για αξιοποίηση των όχθων του ποταμού Spree, που το διασχίζει, και για τα οποία υπάρχει έντονη κινητοποίηση των αυτόνομων για να ματαιωθούν. Άντε, να ανάψουν τα αίματα, διότι όντως για αυτό το θέμα αξίζει να πέσει ξύλο, και θα κατέβω κι εγώ «παραλία» να τα σπάσω, αν τολμήσουν να φέρουν μπουλντόζες.

Εκεί λοιπόν που λέω, φτάνει, να μην έρθουν άλλοι τουρίστες, εκεί λέω, ελάτε παιδιά τώρα να το χαρείτε, γιατί μπορεί σε λίγα χρόνια να το κάνουν Λονδίνο, που λέει ο λόγος, και γάμησέ τα.

Παρεμπιπτόντως, όσοι θα ρθείτε Χριστούγεννα στο Βερολίνο μη χάσετε την έκθεση vom Funken zum Pixel στο Martin-Gropius-Bau.

Δεν συνηθίζω να συστήνω εκθέσεις ούτε είμαι πολύ της καλλιτεχνίας, αλλά αυτή μου έκανε κάτι. Μου μετέδωσε αυτό που θα έλεγα θρησκευτική εμπειρία σήμερα που δεν μασάμε με φτερωτούς δράκους και Αϊ Γιώργηδες καβάλα στο άλογο. Ειδικά η εγκατάσταση με τον σκοτεινό θόλο όπου σε όποιο σημείο κοιτάς εμφανίζονται εικόνες σαν από βυζαντινή τοιχογραφία, είναι πολύ κοντά σε αυτό που θα μπορούσε να είναι ένας εκκλησιαστικός τόπος στην εποχή των Pixel. Το ενδιαφέρον της έκθεσης βρίσκεται στο ότι συνδυάζει υψηλή τεχνολογία και αισθητική για να επιτύχει ένα σχεδόν μεταφυσικό αποτέλεσμα.

Πάντα το έλεγα ότι η τέχνη (πρέπει να) είναι χώρος μιας μεταφυσικής εμπειρίας που ενώνει στιγμιαία τον πεπερασμένο άνθρωπο με το άπειρο Αυτό με έναν φευγαλέο ασπασμό ολοκλήρωσης - φευγαλέο, όπως η ζωή.

8 comments:

Evangelos said...

Στράτο τα όσα αναφέρεις για τα σχέδια της έντονης και συστηματικής τουριστικοποίησης του Βερολίνου με τρομάζουν. Ελπίζω να μην "τρελαθούν" και χαλάσουν το χαρακτήρα της πόλης, αν και πιστεύω ότι το μυστικό είναι περισσότερο στη νοοτροπία των κατοίκων της, αλλά οι "ορδές" έχουν καταστρέψει πολλά μέρη του πλανήτη μας. Βέβαια θα μου πεις κι εσύ τουρίστας δεν είσαι; Χμ...και ναι κι όχι, αφού έτσι ξεκινάω τη διαδικασία του αυτοεξορισμού μου. :)
Πολύ θα ήθελα να δω την έκθεση vom Funken zum Pixel, αλλά η επόμενη επίσκεψη θα είναι μάλλον στα μέσα Ιανουαρίου, που θα είναι η μικρή 6 μηνών και θα μπορούμε να την πάρουμε μαζί μας (ελπίζω να μην μετανοιώσουμε την απόφασή μας, μια που θα είναι το πρώτο μας ταξίδι με το μωρό).

stratos said...

evangele, είχες πει ότι ξέρεις κάτι για δωμάτια φτηνά. Αν θες στείλε μου μέηλ και πες μου τι είναι, γιατί δεν ξέρω αν τα δικά μου φτάνουν για τις "ορδές" των φίλων που έρχονται Χριστούγεννα.

Evangelos said...

Στράτο σου έστειλα το μήνυμα.

Evangelos said...

Απορία: μήπως ξέρεις τι είναι οι τρεις κουκουλωμένες σκαλωσιές δίπλα στο χριστουγεννιάτικο παζάρι απέναντι από το Berliner Dom;

stratos said...

μια συνολική απάντηση σε κάποια μέηλ τουριστικού ενδιαφέροντος που δέχτηκα.> Παιδιά, τα αξιοθέατα του Βερολίνου θα τα βρείτε σε οποιονδήποτε τουριστικό οδηγό. δεν έχω να σας προτείνω κάτι. όλα έχουν το ενδιαφέρον τους και ο καθένας διαλέγει ανάλογα με το γούστο του.

εγώ προσωπικά κυκλοφορώ σε γειτονιές (και όχι τουριστικές περιοχές) που μ' αρέσουν, όπως πέριξ των Kastanienalle, Auguststrasse, Helmholtzplatz, Kolwitzplatz, Bergmanstrasse, κοντά στο κανάλι Maybachufer, στις όχθες του Spree και στα πάρκα, (όχι εκεί που γίνονται αλλαξοκωλιές, αλλά, αλλαξοπανιές- στις πάνες των μωρών).

γενικά για διαμονή. ψάξτε στο ιντερνετ. ό,τι ήξερα τέλος. ούτε σπίτια φιλικά για free ξέρω άλλα, και το δικό μας θα είναι φουλ τις τρεις εβδομάδες που θα λείπουμε Ελλάδα.

@ evangelos.
ευχαριστώ για τις πληροφορίες.
δεν ξέρω τι είναι οι σκαλωσιές. έχω καιρό να περάσω από εκεί.
για τα εστιατόρια που ρώτησες: θα βρείτε συμπαθητικά και φτηνά στις περιοχές που ανέφερα.

Agobooks said...

Καλώς σε βρήκα!
Ελπίζω, μετά από το …υποχρεωτικό διάστημα σιωπής, να τα πούμε πλέον συχνότερα από δω! Υγεία και χαρά, εύχομαι!

Anonymous said...

Στράτο Βερολινιώτη

τα λες ωραιότατα. Θέλω όμως να καταθέσω την εμπειρία μου με τους Έλληνες του Βερολίνου (όχι τους μετανάστες).

Παρέες Ελλήνων να πέφτουν με άλλους Έλληνες μαζί και η μια παρέα να το βουλώνει για να μην ακουστεί,
μορφάζοντας σε στιλ " α ρε πούστη, πάλι Έλληνες". ΟΚ να πούμε, λες και είναι ΤΟ εξωτικό μέρος.

Όσο για το λάηφστάηλ της πόλης δεν πρέπει να εκπλήσσεσσαι γιατί αυτό πλασάρεται χρόνια τώρα στην Ελλάδα: Love Parade, WMF, Tresor, WG party κλπ. Λες και όλοι στο Βερολίνο ακούνε ηλεκτρονική μουσική (και άλλα τόσα κλισέ).

Για μένα η πιο γαμάτη περιοχή είναι το Kreuzberg που είχα γυρίσει με αρχιτεκτονικό οδηγό ανά χείρας τσου φους.

Ερώτηση: έχουν αρχίσει να ακριβαίνουν τα νοίκια; Ή κατάλαβα λάθος το zitty (πριν 1 μήνα περίπου;)

Προς Ευάγγελο για δωμάτια: ένα καλό hostel είναι το circus με καλές τιμές και πολύ καλή εξυπηρέτηση.

thodoris7 said...

Γεννήθηκες στην Γερμανία ή ήσουνα στην Ελλάδα και πήγες για εργασία στην Γερμανία;
Γενικά ποια πιστεύεις ότι είναι τα θετικά στην παραμονή σου στο Βερολίνο;