ανταποκρίνομαι εις διπλούν στους τρεις (Exiled, Troll, Houli) που με κάλεσαν να πεντο-περιαυτολογήσω επώνυμα (ως Στράτος Τζίτζης) με μια εξάδα (3Χ2=6)
1. Αν είχα λεφτά θα ασχολούμουν συστηματικά με τη φιλοσοφία, επί της οποίας έχω κάτι να πω, και να κάνω.
2. Δεν έχω λεφτά και μάλλον θα (ξανα)κάνω σινεμά για να βγάλω κάνα φράγκο, άντε και να πω κάτι.
3. Επειδή αφήνοντας (προσωρινά, έστω) τη φιλοσοφία μπορεί να χάσω το νόημα των πραγμάτων, είπα να κρατάω μπλογκοσημειώσεις όταν έχω χρόνο, για να με κρατούν σε επαφή με το πνεύμα μου και με άλλους συνοδοιπόρους.
4. Με απασχολεί η δυνατότητα πολιτικής κινητοποίησης και ανάληψης της ηγεσίας από εμπνευσμένα άτομα, όχι κατά τον ολοκληρωτικό τρόπο του Πλάτωνα, αλλά κατά έναν ερωτηματικό τρόπο.
5. Η ερω(τημα)τικότητα έχει παίξει μεγάλο ρόλο στη ζωή μου, και συνεχίζει να παίζει, αν και τώρα πρωταγωνιστεί στις επιλογές μου η κόρη μου, η αδιαμφισβήτητη υπερβατική δέσμευσή μου, δια βίου.
6. Υπάρχει κάτι πέρα από όλα αυτά, κάτι πέρα από τις πεντάδες των αυτοπροσδιορισμών μας, που είναι το πιο σημαντικό. Υπάρχει κάτι έκτο που μας διαφεύγει και είναι Αυτό που μας ξεπερνάει και μας προσδιορίζει ορίζοντας αυτό που πραγματικά είμαστε, αλλά είναι αδύνατον να το ξέρουμε οριστικά, γιατί πηγάζει άμεσα από τον Λόγο για τον οποίο υπάρχουμε και αυτόν δεν θα τον μάθουμε ποτέ.
Το μόνο που μπορούμε είναι να το προσεγγίσουμε ερω(τημα)τικά, όντας όσο γίνεται ειλικρινείς προς τις απώτατες επιθυμίες μας και ακολουθώντας τες όσο μπορούμε κατά την κλιμάκωσή τους προς το απόλυτο.
και με αυτό το έξι, λέω να κλείσουμε τον κύκλο με τις μεταξύ μας πεντάδες, καλώντας τούς έκτους, εκτός ημών, στο παιχνίδι.
όλοι εσείς οι διακριτικοί ανώνυμοι, όσοι έχετε να πείτε κάτι, αφήστε τις διακριτικότητες και παρακαλώ προσέλθετε.
μη φοβάστε τους αριθμούς και το επί πέντε πλήθος των μπλόγκερ. κανείς δεν έχει εξάρες. το έξι είναι ανοιχτό και αφήνει το περιθώριο στον καθένα να μπεί στο παιχνίδι.
Το πνεύμα της εποχής
6 years ago
15 comments:
kuku_ru_kuku, "δεν με παίρνει από κάτω" - πού το είδες αυτό; όσον αφορά για τους αριθμούς,
το έξι το ανέφερα συμπτωματικά, σαν κάτι που ξεπερνάει το πέντε με το οποίο παιζόταν το παιχνίδι μεταξύ των μπλόγκερ αυτόν τον καιρό, όχι γιατί έχω κάποιο κόλλημα με αυτόν τον αριθμό ούτε με κανέναν άλλον, εννοείται.
τώρα που το σκέφτομαι: ούτε λεφτά, με παιδί, και φιλοσοφία, βαβέλ η γλώσσα, ο πεντζίκης πέθανε, ο κοχλίας πονάει, η οδός είναι εγώ, η μέθοδος κανένας, έρχεται λοιπόν και ο καθένας, ανύπνιος ή κατά κόσμον άυπνος, παρασιτώ ως όνειρο σε ξυπνητούς καιρούς, δεν ξέρω: η μετάσταση που επαγγέλλεται ανεπάγγελτη προς το παρόν... αμήν... α! ο πεθαμένος και η ανάσταση... ο ύπνος γυναικάδελφος θανάτου άρα θανάτον θάνατο πατήσας, το πιο πιθανό, πατήσας και τον ύπνο μου και αυτό θα με δυσαρεστούσε (μία οικογένεια έιμαστε, αγία των σφαγείων ιώαννα)... από αριθμούς δεν ξέρω πυθαγόρεια... δεν την ομιλώ... μαθαίνω όμως ότι το εν και το δύο ευθύνονται για τους περισσότερους...
ήταν όμως αλήθεια ολοκληρωτικός ο Πλάτωνας;
ΥΓ. ξέρω κάτι χρωστάω...
“Once spirit was God, then it became man, and now it is even becoming mob.”
Friedrich Nietzsche
Η αριθμολαγνεια ειναι κενη νοηματος σε αντιθεση με την μαθηματικολαγνεια* που στηριζεται στα αξιωματα της και ειναι(ετσι τουλαχιστον νομιζω ) ενα σκαλοπατι πιο κοντα, απο την φιλοσοφια (που στηριζεται σε βεβαιοτητες) στην απαντηση των ερω-μα-τικων που προκυπτουν...
*πλακα κανω!!!!
Mου άρεσε η σειρά με την οποία αυτοπαρουσιάστηκες και με κάποιο τρόπο αντιστοιχείται μονοσήμαντα με δικές μου προτεραιότητες... (εκτός από την κόρη που στη δικιά μου περίπτωση είναι γιος).
Για το 6ο, μια λέξη μου έρχεται στο νου: εμπειρώμαι. Δεν λέγεται, δεν γράφεται, είναι!
Σχόλιο. Στην αρχαία Σπάρτη πίστευαν πως η πραγματικότητα, αυτή που βιώνουμε, δεν είναι παρα ένα είδωλο, μια προβολή αν θέλεις, της αλήθειας. Γι αυτό το λόγο και δεν είχαν θέατρο . Δεν είχε νόημα γι αυτούς να κατασκευάσουν ένα είδωλο του ειδώλου... Όχι μόνον... Aκόμη και η γλώσσα. Πίστευαν πως αν δεν μπορείς να επικοινωνήσεις τον άλλο χωρίς ομιλία και αναγκαστείς να χρησιμοποιήσεις τη γλώσσα, έχεις ήδη χάσει την ευκαιρία...
Oμοίως και τα μαθηματικά... είδωλο ειδώλου είναι. Kαι σαν τέτοια πρέπει να εκλαμβάνονται.
Οι αριθμοι ειναι ειδωλα...τα μαθηματικα ομως δεν ειναι αριθμοι.. ειναι αξιωματα!!!Και τα αξιωματα δεν ειναι ειδωλα ειναι το "πρωτοτυπο" ειναι το ιδιο το homo sapiens sapiens kαι για αυτο τα λεμε "αξιωματα" και οχι βεβαιωτητες!!!
μιλώντας περί βεβαιότητας... τα αξιώματα των μαθηματικών απλά κατασκευάζουν (συγκροτούν ένα εκ των ειδώλων)... η κίνηση της σκέψης αντίθετα είναι καταρχάς και καταρχήν αντίστροφη: η κίνηση κινείται από τις προϋποθέσεις, αυτές ερωτά περί των οικείων προϋποθέσεών τους, προς το άνευ όρων ή το απροϋπόθετο... τα μαθηματικά ουδέποτε θέτουν υπό αίρεση τα αξιώματά τους - μόνον τις συγκροτητικές πράξεις των αξιωμάτων μπορεί και αίρουν... αν θέσουν υπό αίρεση (σκέψη) τα αξιώματά τους πιθανολογώ ότι θα διατυπώσουν εκ νέου το θέωρημα της μη πληρότητας... αλλά πάλι, η εργασία των μαθηματικών δεν είναι σκέψη: εργαλείο είναι τα μαθηματικά και, δυστυχώς, γραμμικά εξελισσόμενο εν χρόνω εργαλείο... τα μαθηματικά κατασκευάζουν τις έννοιές τους... το αυταπόδεικτο ή το προφανές των μαθηματικών περιορίζεται στην εφαρμογή ή την χρήση τους - κάτι που δεν ισχυεί, φευ, δεν πρέπει να ισχύει για την σκέψη... αν ωστόσο αναρωτηθεί κάποιος - έστω και για ένα λεπτό - πού θεμελιώνεται το αξίωμα, οι απαντήσεις που είναι πιθανό να λάβει ή να δώσει δεν θα διαφέρουν από τις θεμελιώδεις έννοιες της φιλοσοφίας, όταν αυτή εκτροχιάζεται και αναζητά βεβαιότητες και αποδείξεις (δεν είναι εργασία της σκέψης αυτή: είναι κατάλοιπό της και η αλήθεια και η βεβαιότητα): προφάνεια, σαφήνεια, ευκρίνεια: αρκεί όμως; αν θελήσεις να περιορίσεις την έννοια του σοφού ανθρώπου σε αυτήν την εικόνα (προσδιορισμό), πολύ φοβάμαι τότε ότι το mathematicus θα πρέπει να αντικαταστήσει το sapiens... και επειδή η γλώσσα είναι το αληθέστερον όλων, μαθαίνουμε ότι τα μαθηματικά έλκουν την καταγωγή τους από την μάθηση... μία εκ των πράξεων της μάθησης, το μάθη-μα είναι και τα μαθηματικά (ήδη όμως οι καταλήξεις στο όνομα έχουν απομακρύνει την λέξη από την καταγωγή της)
aufheber
Tα αξιωματα δεν ακυρωνουν την σκεψη..σε μια μαθηματικη εργασια υπαρχουν χιλιαδες δρομοι που μπορει να ακολουθησει καποιος για να φτασει στο τελικο αποτελεσμα.Το αποτελεσμα ομως θα "κρινει" την ορθοτητα της σκεψης και τον βηματων της.Τα αξιωματα παντα ειναι "υπο αιρεση" ο καθενας εχει το δικαιωμα να δοκιμασει και να προσπαθησει να τα καταριψει η μη επιτυχης προσπαθεια ολων οσων προσπαθουν η προσπαθησαν τα διατηρει αξιωματα.
Και θεωρω οτι ειναι σοφοτερο να γνωριζω αξιωματα(αν υπαρχουν στην φυση του homo sapiens) παρα αποτελεσματα και απλα δεδομενα τα οποια εποντε των αξιωματων!!!
δεν μπορώ να διαφωνήσω... οι δρόμοι / οι οδοί που ακολουθεί κάθε λύση ενός προβλήματος όμως καθορίζονται ήδη από το πρόβλημα που τίθεται προς επίλυση: προϋποθέτουν με σαφήνεια προφανώς ήδη το πρόβλημα... επιπλεον, κάθε απορία που παράγεται, παράγεται εντός ορισμένων ορίων - του προβλήματος ή του κάθε προβλήματος... μόνον η σκέψη μπορεί και θέτει (άλυτα ή καλύτερα, αμφίσημα και πολύσημα) προβλήματα: και νομίζω ότι επιβιώνουμε, έχοντας καλύψει τις βασικές ανάγκες μας, μόνον στην ασάφεια ή τη μεταφορά: εκεί αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας... τα αξιώματα είναι απλά μία εκδοχή: η σκέψη προβλέπει τα αξιώματα ή, αν προτιμάς, κινείται δια των αξιωμάτων... ωστόσο τα αξιώματα δεν προβλέπουν αυτήν την σκέψη περί της οποίας εγώ ομιλώ... είναι όντως σοφότερο η γνώση των αξιωμάτων - παρά η καταμέτρηση των δεδομένων ή των αποτελεσμάτων... ωστόσο, η διάνοια, που ευθύνεται και καθοδηγεί την αξιωματική σκέψη, υπάγεται στον Λόγο - και ο Λόγος ως μείζονα συνθήκη του εαυτού του αναγνωρίζει την αναλογία... η αναλογία πέραν της μαθηματικής μορφής της, συνιστά την μορφή του Λόγου... η ίδια η αναλογία ως συσχέτιση δεν υπάγεται στη μονοσήμαντη κίνηση των μαθηματικών αξιωμάτων... η αναλογία διαφεύγει της γραμμικής ανάγνωσης των εξισώσεων και συνεπαγωγών... παρόλα αυτά οφείλω να ομολογήσω ότι η λογική - όπως και τα μαθηματικά (έστω ότι δεχόμαστε την δυνατότητα αναγωγής ή και ταυτότητάς τους όσον αφορά τις θεμελιώδεις συνθήκες τους) θέτει, ενίοτε, προκλητικά προβλήματα... η πιο εκπληκτική αυταπάτη της μεταφυσικής, ο Spinoza παρήγαγε το σύστημα κατεξοχήν δι'ορισμών και αξιωμάτων, αναγνωρίζοντας τη μη δυνατότητα παρουσίας του ανθρώπου και της ελεύθερης βούλησης μέσα σε αυτό το λογικό οικοδόμημα (αν αυτό το οικοδόμημα μπορεί να είναι βέβαιο!) - αν και ο Spinoza υπήρξε από τους ελάχιστους φιλοσόφους που περιέγραψαν με εξαιρετική ακρίβεια και προφανή βιωματική γνώση καταστάσεις της ψυχής, όπως η ζήλεια... η βούλησ(όπως και η σκέψη) δεν εξαντλεί την σημασία της στην επιλογή των τρόπων ή στην επίλυση των προβλημάτων... κινείται δι'αξιωμάτων - αυτό μπορώ να το δεχτώ - όμως δεν προϋποθέτει τα αξιώματα (εκτός κι αν είσαι διατεθειμένος να αναγνωρίσεις μία πιο αμφίσημη έννοια περί αξιώματος)...
η τελευταία παρενθετική έμμεση ερώτησή σου θέτει ένα από τα πιο σπουδαία προβλήματα στην ιστορία της φιλοσοφίας... το θέτει ο Kant (πώς είναι δυνατές οι a priori συνθετικές κρίσεις) και η απάντησή του - αν δεχτούμε ότι όντως δύναται να απαντηθεί - δεν αφορά τα μαθηματικά, αλλά την σκέψη...
aufheber
Μαλλον ηρθε η ωρα να μελετησω Spinoza .Η προσπαθεια του οπως λες να περιγραψει δια αξιωματων καταστασεις τις ψυχης δεν διαφερει και πολυ απο αυτο που φανταστικα οτι μπορει να συμβει .Η διαφορα βρισκεται στο οτι εγω θαθελα οχι καποιες μεμονομενες λειτουργιες και συναισθηματα της ανθρωπινης φυσης αλλα το συνολο της να περιγραφει μαυτον τον τροπο.Αν εχεις υποψην σου καποια προσπαθεια που ηδη εχει γινει προς αυτην την κατευθυνση θα με ενδιεφερε!!!Ευχαριστω!!
..να αφησουμε την φιλοσοφια και να το ριξουμε στο χορο!!!!:-)))
..και αυτο καλο ειναι ....θα ακολουθησει και τσιγαρο ομως ετσι????
..ακυρο το τσιγαρο...εσυ κυοκουρουκουκου ...αν καταλαβα καλα εισαι αντρας!!!!!μην με βγει και κανενα ονομα!!!!
H ανάγκη για τη δημιουργία αξιωμάτων δείχνει ακριβώς την δυσκολία -αν όχι αδυνατότητα- να εκφραστεί το Oλο με κάποιο τρόπο κατανοητό. Έτσι, αναγκαστικά, τα αξιώματα δεν είναι άλλο παρά προβολές και κατά συνέπεια είδωλα. Δεν μπορεί να ταυτιστεί το είδωλο με το πρωτότυπο το οποίο ανήκει σε άλλες διαστάσεις, για να το "δούμε" πρέπει να το "φέρουμε" στις 3 που κατανοούμε. Mαθηματικό παράδειγμα: ο υπερκύβος...
Aπό καιρό έχει καταριφθεί η ιδέα πως με μια εξίσωση (όσο θέλουμε μεγάλη) θα μπορούσαμε να περιγράψουμε το Όλον. Aυτό δεν αφαιρεί την ομορφιά των μαθηματικών. Aπλά μας βοηθάει να κατανοήσουμε/φανταστούμε τη θέση μας. Tο θεώρημα της μη πληρότητας δεν αφήνει και πολλά περιθώρια. Kαι ακριβώς επειδή είναι ένα μαθηματικό θεώρημα δείχνει και την αξία και την ομορφιά των μαθηματικών.
Eπίσης δεν σημαίνει πως επειδή ζούμε σ'ένα κόσμο ειδώλων παύουμε να υπάρχουμε. Aντίθετα, κάνουμε ένα βήμα παραπέρα.
O Λόγος δεν έχει αξιώματα γιατί δεν τα χρειάζεται. Aν το θέλεις έχει άπειρους βαθμούς ελευθερίας. Όσο αρχίζει κάποιος να θέτει αξιώματα τόσο περισσότερο περιορίζει τους βαθμούς ελευθερίας του συστήματος. Στόχος όλων των μυστικιστικών θεωριών είναι ακριβώς αυτός: η ελαχιστοποίηση των αξιωμάτων και άρα το πλησίασμα προς το Όλο. Πολύ φοβάμαι πως αυτό είναι ανέφικτο σ'αυτή τη ζωή... αλλά ευτυχώς υπάρχει και το επέκεινα...
Η αναγκη δημιουργιας κατανοητων αξιωματων που θα περιγραφει το Ολο, οπου Ολο η ανθρωπινη φυση, ξεκινα απο την αδυναμια να βγουμε απο αδιεξοδα στα οποια εχουμε επελθει λογο ελειψης των αξιωματων η να παμε εκει που μεσο σκεψης θα θελησουμε .Αξιωματα τα οποια να ισχυουν για το συνολο των ανθρωπων,οπου εξωμοιονοντας τα ο καθενας με τον εαυτο του να βρισκει το στιγμα του.Αξιωματα αποδεκτα απο ολους ,εργαλεια στην ουσια στα χερια των φιλοσοφων για να πανε την επιστημη τους πιο μπροστα ...αξιωματα τα οποια μπορει να υπαρχουν και κανεις δεν τα ψαχνει.Απο τα μαθηματικα κραταμε μονο την λογικη των αξιωματων και φευγουμε απο εκει,προφανως και δεν υποστηριζω οτι η ανθρωπινη φυση μπορει να αρμηνευτει με μαθηματικες εξισωσεις,υποστηριζω οτι ισως να μπορει να περιγραφει με φιλοσοφικες πραξεις μην ξεφευγοντας απο τον Λογο!!!!
γειά σου ρε τζιτζάκο μικρός ο κόσμος τελικά..
Post a Comment