Βρισκόμουν στον σταθμό του Πότσνταμ όταν έπεσα σε μια παρέα Ελλήνων που είχαν έρθει μια βδομάδα Βερολίνο για διακοπές Χριστουγέννων. Ήταν η τελευταία μέρα τους και έδειχναν ξεθεωμένοι. Είχαν ακολουθήσει ένα σκληρό πρόγραμμα επισκέψεων σε μουσεία και αξιοθέατα, το οποίο έτρεχαν εναγωνίως να καλύψουν, λες και κάποιος αόρατος τουριστικο-επόπτης θα τους τιμωρούσε αν αμελούσαν κάποιο must to see. Παρόλο που έσερναν τα πόδια τους η χάρη τους έφτασε μέχρι το Πότσνταμ (που είναι ξεχωριστή πόλη από το Βερολίνο) για να δουν το ιστορικό κέντρο και να χτυπήσουν κάρτα στο παλάτι του Σαν Σουσί (μη τους μαλώσει ο επόπτης) -που μόνο για να περπατήσεις τους κήπους του θέλεις μια μέρα - και να γυρίσουν πίσω στο Βερολίνο έγκαιρα γιατί είχαν αφήσει κάποιες γκαλερύ ακοίταχτες. Τώρα αν θα έβλεπαν τις γκαλερύ απ’ έξω ή τα εκθέματα μέσα θα σας γελάσω. Αλλά για να προλάβουν να δουν όλα αυτά που μου είπαν ότι είδαν μέσα σε μόνο μια βδομάδα, μάλλον θα πήγαιναν μέχρι εκεί, θα βλέπανε την πρόσοψη, θα λέγανε το είδαμε κι αυτό και έτσι θα το είχαν δει, αλλιώς δεν εξηγείται.
Την επιφανειακή σχέση με το χώρο τη βλέπω παντού - σε όλα τα μέρη της γης και από όλες τις εθνικότητες - στα απλανή βλέμματα των τουριστών που τριγυρνάνε σαν σκιές στις ίδιες πάντα κλισαρισμένες περιοχές, στα ίδια πάντα τσιτάτα κτίρια, με τα ίδια πάντα παπαγαλίστικα τουριστικά σχόλια να τα πασπαλίζουν σαν ζαχαρόσκονη.
Έλληνας ή Αλβανός ο τουρίστας είναι πάντα τουρίστας, που πα να πει πέρασα και δεν είδα τίποτε. Αν ταξιδεύετε μην ταξιδεύετε ποτέ σαν τουρίστες γιατί έτσι δεν πάτε πουθενά. Καλύτερα καθίστε σπίτι σας, να γλυτώσετε και τα έξοδα.
Το πνεύμα της εποχής
6 years ago
4 comments:
ta exo zisei me tus goneis mu afta k eftyxos exo anaptyxei edelos diaforetiki nootropia.protimo na vgo ena vrady se pub me topiki musiki tu merus pu episkeptomai,na gnoriso kosmo k tin nootropia apo koda, na xypniso arga to proi k na pao se 2 adi se 5 museia.kala den kano? :-P
καλό μου ακούγεται. ειδικά, το "αργά το πρωί" αν συνδυαστεί με κάποιο καφε-αρτοπωλείο (steh-cafe τα λένε εδώ), όπου ανακατεύονται ξενύχτηδες και αγουροξυπνημένοι, προσωπικά με γοητεύει.
αλλά, ο καθένας έχει τον τρόπο του να το κάνει, και να το αισθάνεται, αρκεί να είναι δικός του και να μην το κάνει για κανέναν γαμο-επόπτη, είτε φορεμένον από έξω, είτε ενσωματωμένο.
δεν έχουμε να αποδείξουμε σε κανέναν τίποτε,αλλά να ζήσουμε κάτι, είτε αυτό είναι ταξίδι σε ένα άλλο μέρος, είτε σε ένα άλλο σώμα. καλοτάξιδη, λοιπόν!
έτσι είνια. Εγώ στο Βερολίνο έμεινα μόνο 2 μέρες, πήγα σε κάφέ, είδα και το τείχος από κάπου, αλλά κυρίως περπατησα την πόλη. Το βράδυ είχα ε΄ναν ινδονήσιο βεορλινέζο και με 2 πολωνίδες φίλες του πήγαμε σε 2 κλαμπ. Το ένα ήταν το πιο περίεργο μέρος που έχω πάει ποτέ στην ζωή μου! Μέσα σε ένα νεκροταφέιο αυτοκινήτων ή κάτι τέτοιο, ήταν μια είσοδος στο πουθενά με μια κουρελού για πόρτα, όπου ο ελειηνός πορτιέρης, παραμέρησε και μαι σιδερένια σκάλα οδηγουσε σε ένα κελαρί/καταγώγι, όπου εντελώς εναλακτικοί θαμώνες χώρευσαν σε ήχους που νομίζω όιτ ποτέ παι δεν θα ακόυσω...Πραγματικά μοναδικά ήταν...
Θα συμπληρώσω λοιπόν ότι όχι μόνο δεν πρέπει να είσα τουρίστας, αλλά να έχεις από κοντά τοπικόυς ξεναγούς μη επαγγελματίες που θα σε πάνε στα καλυτερα...
Thn epomenh ebvomada 8a ginw kai egw touristas sto berolino gia 4 meres, poia bar kata th gnwmh sou 8a eprepe na episkeftoume?? De 8a h8ela na fugw xwris na exw piei germanikh bira se MH touristiko meros!!
Post a Comment