Χθες βράδυ, είχα με την παρέα μου μια πολύ ομιλητική συζήτηση, ενθουσιώδη και αποκαλυπτική, με ένα χείμαρρο λέξεων να χύνεται σε ένα ποταμό εκφράσεων που θα μας μπορούσε να μας οδηγήσει στη θάλασσα, αλλά η θάλασσα ήταν μακριά (Βερολίνο γαρ) κι έτσι φτάσαμε σε μια λίμνη όπου οι λέξεις μπορούσαν να αναπαυτούν στα ήρεμα νερά της κι εμείς να πάμε για ύπνο.
Στον δρόμο, σκέφτηκα τον καθένα να πηγαίνει μόνος σπίτι του, να ξεκλειδώνει την πόρτα, να βγάζει τα παπούτσια του, το παλτό, να ανοίγει το ψυγείο να ρίξει μια ματιά για να τσιμπήσει κάτι, να κατουράει ενώ πλένει τα δόντια του και να ξαπλώνει.
Τότε, ένοιωσα τις λέξεις που είπαμε να είναι λόγια του αέρα, η λίμνη να εξανεμίζεται και όσα είπαμε να μη πιάνουν μία μπροστά στη θέρμη μιας αγκαλιάς που θα τύλιγε τον καθένα στο κρεβάτι του για να τον ζεστάνει και να τον γλυκάνει - για να πάρει το βάρος του αυτή και όχι το κρεβάτι.
Επειδή όσοι γράφουμε συχνά (και διαβάζουμε) έχουμε μια «επαγγελματική» σχέση με τις λέξεις (ανεξάρτητα, αν μπλογκάρουμε αμισθί) κάνουμε το λάθος μερικές φορές να νομίζουμε ότι αρκούν από μόνες τους να σηκώσουν το βάρος μας. Αμ, δε.
Μάλιστα, συμβαίνει το αντίθετο. Αν οι λέξεις δεν τείνουν στο ανείπωτο και δεν οδηγούν στη σιωπή, όχι μόνο δεν σηκώνουν το βάρος μας, αλλά μας βαραίνουν κι από πάνω.
Με αυτές τις σκέψεις έστριψα και πήγα να ακούσω μουσική…
Το πνεύμα της εποχής
6 years ago
8 comments:
Ρε θηρίο, πότε ξύπνησες και πότε έγραψες; Θα μας τρελλάνεις! Μπάι δε γουέι, μιλάς για μετά τη συναυλία;
Καλημέρα!
Καλά, εσύ πότε ξύπνησες και πότε διάβασες; Μπάι δε γουέι, μιλάω για πριν.
Καλημέρα!
Wraio blog, tha se diavazw giati eimai fun tou Verolinou , apo tous touristes pou anafereis palia pou ta eidan ola grhgora. H poli afth den paizetai . De tha anarthseis kammia pic apo thn poli ??Spoudazeis h douleveis ekei?
Γειά σου ρε Στράτο! Πολύ ωραίο το σημερινό!
To link της μουσικής που έχεις βάλει, είναι ο αγαπημένος σου καλλιτέχνης???? Τζίζους! Οσο για το ποστ σου, πάντα όμορφο, και συμφωνώ απόλυτα.....
Οπώς πάντα, άψογος.
ΈΤΥΧΕ ΝΑ ΕΧΩ ΟΡΕΞΗ, ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΑ ΤΟ ΕΤΑΙΡΟ ΗΜΙΣΗ ΛΕΙΠΕΙ ΣΕ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΕΣ, ΚΑΙ ΣΠΑΤΑΛΩ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΜΟΥ ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ...
ΜΙΑ ΧΑΡΑ Η ΜΟΥΣΙΚΗ.. ΚΑΤΑΛΗΛΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΠΑΡΑΚΙ ΤΟ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ...
BIS BALD.
@celcious33
Κι εγώ είμαι φαν του Βερολίνου, αλλά όχι φαν-ατικός με την πόλη (και με καμία πόλη).
Εδώ δεν με έφεραν ούτε σπουδές ούτε οι δουλειές, αλλά η ανάγκη να βρίσκομαι σε ένα μέρος που δεν με σαμποτάρει.
@no way out
δεν είναι ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης, αλλά ήταν ένας από το τρίο που άκουσα εκείνη τη βραδιά, (με τον Φλωρίδη και τον Δημητριάδη), και ήταν εξαιρετικό, για μένα που η τζαζ δεν με ξετρελαίνει όπως το γιάγκα.
Post a Comment