Wednesday, January 17, 2007

η Ελλάδα με κυνηγάει με προκατεψυγμένα γιουβαρλάκια

Δεν ξέρω τι γίνεται στην υπόλοιπη Γερμανία, αλλά όσα ελληνικά εστιατόρια ξέρω εδώ στο Βερολίνο είναι καθαρή δυσφήμηση από πρόθεση οποιουδήποτε έχει την ελληνικότητα σαν εθνικό προσδιορισμό και δεν μπορεί να το αποφύγει, αφού οι άνθρωποι παντού ακόμη ρωτάνε από πού έρχεσαι και όχι πού πηγαίνεις.

Θα έπρεπε το ίδρυμα ελληνικού πολιτισμού ή να τα κλείσει ή να με αποζημιώσει με κουπόνια ισόβιας διατροφής σε εστιατόρια της επιλογής μου, που σίγουρα δεν θα είναι τα ελληνικά που ξέρω.

Είναι τόσο απωθητικά, που από έξω ακόμη σε φωνάζουν να φύγεις. Η κακογουστιά τους δεν αρκείται στην εσωτερική γυφτο-ελληνοπρεπή διακόσμηση, αλλά ξεχειλίζει στον εξωτερικό χώρο, σέρνεται στην πρόσοψη και κρέμεται στις ταμπέλες με τα αλήστου μνήμης ονόματα. Μέσα όλα μοιάζουν απολιθωμένα στην εποχή που οι Έλληνες ακόμα χόρευαν σε μόνιμο replay συρτάκι για να εντυπωσιάσουν τους τουρίστες με τα ίδια και τα ίδια τσαλίμια, τα οποία πάγωσαν με freeze frame σε ένα εναέριο όπα-τις κι έμειναν εκεί κοκαλωμένα.

Τα απέφευγα, τα απολιθωμένα, σαν ο διάολος το λιβάνι. Μέχρι που έπιανα τον εαυτό μου να αλλάζει πεζοδρόμιο από ντροπή, σαν να φώναζα όχι δεν είμαι εγώ αυτός (Έλληνας). Αποποιούμαι την ευθύνη.

Όταν έσπασε ο διάολος το ποδάρι κι έτυχε να μπω δυο τρεις φορές σε κάποιο από αυτά, γιατί η παρέα επέμενε να διαπιστώσει από μέσα αυτό που έκανε μπαμ από έξω, σκυλωμετάνιωσα που δεν είχα πάρει τη ρεζέρβα ποδάρι μαζί μου, να φύγω τρέχοντας.

Όχι μόνο σου σερβίρουν προκατεψυγμένα για δήθεν «της κατσαρόλας», τα οποία ζεσταίνουν φουλ στα μικροκύματα για να σκοτώσουν τα ζιζάνια και πρέπει μετά να ρίξεις παγάκια για να τα φας, αλλά, σου χρεώνουν τα γιουβαρλάκια λες και είναι τα αρχίδια του Ποσειδώνα, τόσο σπάνια θαλασσινά.

Αυτό που έμαθα στη Γερμανία είναι πως «ό,τι πληρώσεις παίρνεις». Αν δώσεις λίγα θα πάρεις φτηνόπραμα, αν δώσεις πολλά θα πάρεις σένιο. Με πήρε λίγο καιρό να το πιάσω αυτό, γιατί από την Ελλάδα είχα μάθει να δίνω λίγα γιατί και πολλά να έδινα δεν αποκλείεται το πράμα να ήταν μούφα. Σε αυτήν την αντιστοιχία τιμής και αξίας των Γερμανών φαίνεται να συμμορφώθηκαν όλοι οι ξένοι φτηνο-ταϊστάδες του Βερολίνου (Ταϊλανδο-Κινέζοι, Πακιστανο-Ινδοί, Τουρκό-Τουρκοι), πλην Λακεδαιμονίων. Αυτοί επέμεναν να κρατούν τα χούγια της μητέρας πατρίδας. Πώς γίνεται να σερβίρεις τέτοιο σκουπιδόπραμα τόσο ακριβά, μόνο ο ελληνικός πατριωτισμός μπορεί να το εξηγήσει.

Τα ελληνικά εστιατόρια είναι τόσο ανυπόληπτα στους περισσότερους Βερολινέζους, που αν δεν υπήρχαν κάποιοι Γερμανοί μεσήλικες, κολλημένοι με την Ελλάδα από τις διακοπές που κάναν εκεί σαν φρικιά, να πηγαίνουν κάπου κάπου για να κακοφάνε και να θυμηθούν τα νιάτα τους, θα είχαν κλείσει όλα.

Αν, τώρα, υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας φιλότιμος Έλληνας εστιάτορας, νοικοκύρης και μερακλής, και έχει κάπου στο Βερολίνο ένα καλό φαγάδικο, με λογικές τιμές, πείτε μου εσείς τώρα ποιος θα πατήσει στο μαγαζί του, έτσι που όλοι οι άλλοι έχουν φροντίσει να τον διαβάλλουν με την κακή φήμη που έχουν στον εστιατορικό «χώρο», ώστε να λες ότι δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρχει «φιλότιμος Έλληνας εστιάτορας».

Ανάλογες μούντζες τρώνε κι όσοι φιλοτιμούνται σε άλλους «χώρους», από τον εμπορο-γεωργικό (με τα ελληνικά οπωροκηπευτικά να θεωρούνται καλά μόνο για τους Γερμανούς πεζοναύτες προκειμένου να εκπαιδευτούν σε δηλητηρίαση από φυτοφάρμακα), μέχρι τον κινηματογραφικό «χώρο» (με τις ελληνικές ταινίες να διακρίνονται μόνο σε κάτι φεστιβάλ τύπου Καΐρου). Τί κι αν έχεις εσύ βιολογική καλλιέργεια που θα έπρεπε να μοσχοπουλιέται στα Bioladen ή αν έχεις καλή ταινία που θα άξιζε να είναι στη Berlinale; Έτσι και είσαι Έλληνας, θα πας ή σε στρατώνα ή στο Κάιρο. Είπαμε, μη σου βγει τ' όνομα.

15 comments:

Anonymous said...

Ίδια ακριβώς - μη σου πω και χειρότερα είναι τα πράγματα στο Λονδίνο.

Έχουμε κι ένα δήθεν καλό ελληνικό που χρεώνει τα κέρατα του για μοντέρνα ελληνική κουζίνα (τι;) και κάτι μερίδες που ούτε για ορεκτικά δεν κάνουν. Δυστυχώς είναι το μόνο μέρος σε όλο το Λονδίνο που μπορείς να βρεις σοβαρή κάβα με ελληνικά κρασιά.

Ευτυχώς η νοσταλγία δε με πιάνει συχνά και το έχω επισκεφτεί μόνο μία φορά.

basik-ly said...

Με εξαίρεση ενός - δύο εστιατορίων τα υπόλοιπα είναι έτσι και χειρότερα. Έχουν προσαρμοστεί στο φολκλόρ που θέλει ο μέσος Γερμανός σερβίροντας ανεκδιήγητες σαλάτες αγνώστου προέλευσης και υλικού αχταρμά και, απαραίτητα, ούζο ως digestive...
Ο διάκοσμος αποτελείται οπωσδήποτε από μαιάνδρους και πλαστικές κολώνες δωρικού ρυθμού. Άσε δε τα ελληνικά των σερβιτόρων:

"Θέλετε τις κάρτες;" (Εννοούν τους τιμοκατάλογους, αλλά τους μπερδεύει η γερμανική λέξη (Speise)Karte)

"Αυτό είναι από το σπίτι" (Κατά λέξη μετάφραση του das ist vom Haus = αυτό το κερνάει το μαγαζί)

και άλλα πολλά... Θλιβερή ιστορία άσχετων "γαστρονόμων".

Υ.Γ. Ξέρεις και το απίθανης ασχήμιας σούπερ μάρκετ κοντά στο Δημαρχείο του Schöneberg με τα εφιαλτικά τσολιαδάκια στην είσοδο;

charainspiring said...

Να σε στεναχωρήσω λέγοντάς σου ότι και στην Αυστρία μια από τα ίδια? Και πιο συγκεκριμένα έφαγα, ω ναι! έφαγα, δήθεν ελληνικό σουβλάκι από Κούρδο (δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους) ο οποίος, σημειωτέον, μεγάλωσε στην Κυψέλη. Και φυσικά αντι για τζατζίκι είχε ένα νερουλό πράγμα, τύπου ΑΫράν με ίχνη αγγουριού, που έσταζε ανέμελα, καθώς μετάνοιωνα που δεν το είχα φτιάξει σπίτι μόνη μου.

Nicky-Athina Polymeri said...

Καλώς σε βρήκα! Θα τα έχω υπ' όψην μου όταν σε 5 μήνες αυτοεξορίζομαι κι εγώ!!!!

Anonymous said...

Ξεχνας, ισως σκοπιμα, φιλε την συνεισφορα του Ελληνα εστιατορα στην ΙΔΕΑ της ανακυκλωσης, αφου,ηταν απο τους πρωτεργατες στην Γερμανια που χρησιμοποιοντας κατα κορον γιγαντες γιουβαρλακια ντολμαδακια χταποδακια μελιτζανες μπαμιες ΖΑΝΑΕΕ οχι μονο ανακυκλωναν τα ντοζε, αλλα η διορατικοτητα τους και η οικολογικη τους συνηδηση τους οδηγουσε και στην ανακυκλωση του περιεχομενου που δεν θα ετρωγαν οι πελατες τους τα "γουρουνια" οπως τους αποκαλουσαν!!!!

υγ.Αν σε διαβαζα πριν απο 8 χρονια δεν θα εκανα το λαθος περνοντας και αλλους στο λαιμο μου να ασχοληθω επιχειρηματικα με το "Ελληνικο εστιατοριο" ξοδευοντας χρηματα κοπο και μαζευοντας πικρα!!!!Που να φανταστω οτι ανταγωνιστες ειχα την Ελληνικη βιομηχανια κονσερβοποιησης και το "ονομα ".

stratos said...

@ Basic. Είσαι Βερολίνο; Σκέφτομαι να κάνω ένα φάκελο με όλους τους εδώ (αυτο)εξόριστους, για να τον πουλήσω στη Στάζι, και βρέχει, και δεν έχω ομπρέλα. Όποιος θέλει να βοηθήσει στα οικονομικά μου, παρακαλώ να δηλώσει την παρουσία του. Ευχαριστώ.

Υ.Γ. Αν μαζευτούμε πολλοί μπορεί να φέρω τη μάνα μου για μαγέρισσα, να τρώτε ελληνική κουζίνα και να γλύφετε τα πιάτα, να γλυτώνουμε και το απορρυπαντικό. τόσο καλά.

stratos said...
This comment has been removed by the author.
stratos said...

(Το προηγούμενο comment ήταν δικό μου. Το έσβησα για να το διορθώσω. Δεν υπάρχει edit στα comments του blogger?)

Έλαβα ένα e-mail από το ελληνικό ίδρυμα πολιτισμού που για να γλυτώσει την αποζημίωση επικαλείται κάποια παραθυράκια στον νόμο, δηλαδή την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα:

Griechische Kulturstiftung / to me

“…μάλλον θα σας απογοητεύσουμε με τα κουπόνια αποζημίωσης.
Πάντως, θα πρέπει ίσως να πάτε στις "Ουσίες" (Grunewaldstraße, Schöneberg, δίπλα στο γωνιακό μαγαζί με τις λάμπες και απέναντι από την εκκλησία). Είναι αξιοπρεπές και ταυτόχρονα τυπικό εστιατόριο. Υπάρχουν επίσης και άλλα, όπως η "ποικιλία" στο Zellendorf και ο Cassambalis στην Grollmannstraße.Ο τελευταίος είναι ένα καθώς πρέπει restaurant, με ανύπαρκτο φολκλόρ. Σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλα."

Νάστε καλά παιδιά που επιμένετε στην εξαίρεση. Κι εγώ σε αυτήν ανήκω. Κανένα τραπέζι θα μου κάνετε;

basik-ly said...

Σήμερα μείνε μέσα καλού κακού - θα έχει ορκάν με 120 χλμ.

Δεν ξέρω πόσον καιρό είσαι στο Βερολίνο και τι γεύσεις σου αρέσουν. Πάντως έχει άπειρες επιλογές, όπως θα διαπίστωσες.

Πφ... τι βροχή κι αυτή!

Dot.Hakers said...

Αν ποτέ βρεθείτε εσείς οι "Βόρειοι" στο Μόναχο, επισκφτείτε τη "Βάρκα". Καταπληκτικό χταπόδι σχάρας και χαμογελαστή εξυπηρέτηση. Αλλά και πάλι ρε παιδιά, χάθηκαν τα Haxen; Χάθηκαν τα τηγάνια με τις ακαταμάχητες Γερμανικές πατάτες, τηγανιτά κρεμμύδια και κρέας; Ποιός χρείαζεται το ελληνικό φαγητό;!

Νek said...

και έρχονται (ανέκαθεν) οι έλληνες μετανάστες και μας το παίζουν Ευρωπαίοι, οικονομικά εύρωστοι, επιχειρηματίες.

Anonymous said...

Dot.Hackers hat gesagt...

Αν ποτέ βρεθείτε εσείς οι "Βόρειοι" στο Μόναχο, επισκφτείτε τη "Βάρκα"

Αν και οταν ξαναπας φιλε δωσε χαιρετισματα στο Ντινο το chef,και κυριως στον αδερφο του τον Βασιλη "ταριφα" απο τον "τρολ-λουμπα"!!!Εχω πολλα χρονια να τους δω και με το Βασιλη ειμασταν καποτε κολιταρια!!!!



ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Τ. hat gesagt...

και έρχονται (ανέκαθεν) οι έλληνες μετανάστες και μας το παίζουν Ευρωπαίοι, οικονομικά εύρωστοι, επιχειρηματίες.

Με βαση αυτα που διαβασες δεν σημαινει οτι το Ελληνικο εστιατοριο το καρακιτσαριο δεν ηταν και ειναι πολλες φορες οικονομικα και ευρωστη επιχειρηση!!!!

άσκεπος said...
This comment has been removed by the author.
alximist said...

Αυτά τα λες γιατί δεν έχεις κάνει το λάθος να πας στο ελληνικό εστιατόριο του Πεκίνου! Πρέπει όμως να πω ότι σε σύγκριση με τα εστιατόρια που περιγρα΄φεις και τα βλεπεις σε όλες τις πρωτεύουσες της ευρώπης, εκεινο είχε μια αξιοπρεπή διακόσμηση. ϊσως και το μόνο ελληνικό στοιχείο, γιατί το φαγήτό μόνο ελληνικό δεν θύμιζε...
Μετά ανακάλυψα ότι το ίδρυσε έλληνα με συνέταιρο κινέζο, αλλά αποχώρησε και μειναν μόνο οι κινέζοι. Οπότε μας τελείωσε...
Τώρα εδώ έχουν λεέι ριζότο αλλά γρέγα, καμία σχέση με κάτι που να αναγνωρίζω από την μαμα πατρίδα. Αλλά έχει και γύρο! Μόνο που θεωρήται επιέδου φαβέλας, και ειλικρινά ποτέ δεν έχω δεί πιο βρώμικο γύρο, δυστηχώς και αυτό έχει το όνομα "ελληνικό μπαρμπεκιου", καθαρή δυσφήμιση...

Anonymous said...

καταπληκτική ατάκα εδώ στο Μόναχο: ¨ο γύρος να είναι με gemusse ή με pommes?"